Dit was het zwaarste van allemaal. Het begin van het afkicken. Ik kende eerder alleen afkicken van drugs of van alcohol. Blijkbaar heb je dit ook voor gamers, gokkers en nog heel veel andere verslavingen. Ik kwam in een kliniek waarvan ik in het begin vond dat ik er niet hoorde. Dat is de ontkenningsfase. Er komen daarna nog wel 100 fases waarin ik in terecht ben gekomen en die ik allemaal moest doorstaan, zonder mijn vriend Mr green. Ene waren beter dan de andere. Vooral de eerste 3 maanden kon ik alleen maar denken aan gokken. Zo lang ik me met gokken bezig kon houden, hoefde ik me niet bezig te houden met alle schulden die ik had gemaakt. Dit negeren ging me goed af. Na een paar maanden kwam die realisatie toch wel. Ineens ga je je dan bedenken wat je met al dat geld had kunnen doen. En vooral ook, hoeveel het wel niet is. Hoeveel mensen je in de problemen hebt gebracht. Dit was vreselijk. Hierdoor kwam ik in een depressie terecht. In de kliniek kennen ze dit proces natuurlijk. Hierdoor konden ze mij goed helpen. Dit duurde wel een tijd en ik loop nu nog steeds bij een psycholoog. Het gaat al een stuk bezig, maar je hebt als verslaafde toch wel heel wat aangericht bij de mensen om je heen. Dit is verschrikkelijk om te zien. Om te weten dat mijn ouders ook enorm verdriet hebben gehad van wat ik heb gedaan is ook heel zwaar. Ik weet dat ze het mij vergeven, maar nu moet ik het mezelf nog vergeven. Dat duurt heel wat langer verwacht ik. Mijn ouders helpen met het afbetalen van al mijn leningen en ik ben opnieuw ingeschreven voor een opleiding. Bij deze opleiding is het de bedoeling dat ik vier dagen ga werken en een dag in de week naar school ga. Zo kan ik door de weeks ook geld verdienen. Dit is voor mij de ideale combinatie. Hier kijk ik ook enorm naar uit.
Ooit nog gokken?
Ik heb voorgoed afscheid genomen van Mr green, alle andere online casino’s en fysieke casino’s. Ik mag van mezelf nooit meer in de verleiding komen. Ik heb een blok op mijn laptop voor casino’s en ik heb mezelf verbannen uit alle fysieke in mijn buurt. Ook speel ik geen spelletjes meer waarbij je (fictie) geld kan winnen. Ik wil niet dat dit een trigger wordt om weer eens te gaan spelen of überhaupt zin te krijgen om weer te gaan spelen.
In hetzelfde schuitje?
Wanneer je met hetzelfde moet dealen als waar ik mee heb gedeald de afgelopen jaren grijp dan zo snel mogelijk in. Ook als je denkt dat je niet verslaafd bent, maar weet dat je wel erg veel speelt. Of erger nog: veel geld leent van mensen om je heen om me te gokken. Al is het niet op Mr green, maar op een andere casino website, of misschien ga je elke dag wel naar een fysiek casino. Vraag mensen om je heen wat ze van je hobby vinden en of ze er last van hebben. Ga bij jezelf na of je een dag/ een week (ligt aan je eigen intensiteit van spelen) zonder gokken kunt. Niet door gewoon dit te bedenken, maar probeer het eens. Wanneer dit niet lukt, probeer dan geen excuses voor jezelf te bedenken, maar neem een keer een kijkje bij een huisarts. Die kan beter doorvragen en misschien een goed advies geven. Zo’n advies is niet bindend, dus wees niet bang om te gaan. Je wilt natuurlijk ook niet meemaken dat je ouders je verplichten wanneer het echt echt te laat is.
Wees daarnaast ook vooral niet bang. Heb geen schaamte. Hoe langer je wacht hoe groter de schaamte zal worden, dus ga zo snel mogelijk langs bij iemand voor hulp. Blijf niet afwachten. Grijp je kans en word een betere versie van jezelf, net als ik. Het is nooit te laat.
Dit is dan de afsluiting van mijn pagina en van mijn verhaal. Ik hoop dat jullie hier iets aan hebben. Later zal ik misschien meer gaan posten of weer beginnen met vloggen. We zullen zien! Jullie zijn in ieder geval nog lang niet van me af! Tot snel.